Golden retriever

                                                  Golden retriever

 

Historia Golden retrievera – początki rasy

Początki rasy Golden Retriever sięgają drugiej połowy XIX wieku. Wcześniej angielscy myśliwi posługiwali się głównie prostą, jednostrzałową i ładowaną prochem bronią o małym zasięgu i długim czasie załadunku, w związku z czym zapotrzebowanie na psy myśliwskie było  niewielkie, a do polowania wystarczały dobrze znane setery i pointery. Po wprowadzeniu dwururowej i szybkostrzelnej broni o większym zasięgu myśliwi poczuli potrzebę posiadania psów, które potrafiły skoncentrować się na obiekcie i szybko wyszukać postrzałki zagubione w polu. Goldeny nadawały się do tego idealnie.

Psy oceniano w zakresie sposobu pracy węchem w polu oraz temperamentu i stylu pracy. Od goldenów oczekiwano doskonałego węchu, miękkiej kufy i posłuszeństwa. Do uzyskania psa w pożądanym typie wykorzystano trzy rasy psów krzyżowane naprzemiennie: Angielskiego Spaniela Dowodnego z Seterem z St. John's, Setera z Nowofunlandem i Water Spaniela z Nowofunlandem. W zależności od typu krzyżu otrzymywano psy czarne, wątrobiane, czarne podpalane lub pręgowane – o wysokości w kłębie wynoszącej ok. 61 cm.

 

Jak powstały Golden retrievery?

W 1854 r. Sir Dudley Coutts Marjoribanks MP, późniejszy Lord Tweedmouth, zakupił ziemię w okolicach jeziora Loch Ness, nieopodal miejscowości Tomich. Na zakupionych terenach wybudował dwór wraz z ogrodem i psiarnią, oddając się z przyjaciółmi pasji łowiectwa. Właściciel posiadłości prowadził bardzo dokładne księgi hodowlane zawierające opisy pierwszych miotów przekazane po wielu latach do angielskiego Kennel Clubu. W 1960 r. Związek oficjalnie uznał księgi hodowlane Lorda Tweedmouth jako dowód pochodzenia rasy Golden Retriever.

Pierwszy pies, przodek wszystkich współczesnych Retrieverów, został odkupiony przez Lorda od miejscowego szewca, który z kolei nabył czworonoga od dozorcy Obed Miles, należącego do Lorda Chichester, za długi. Pies był imponujący, miał żółtą falistą okrywę i bystre spojrzenie. Był to jedyny żółty samiec z miotu Black Wavy Coat Retrieverów. Tweedmouth nazwał go Nous – od celtyckiego ‘wisdom’, czyli ‘mądrość’. Nous doskonale pływał i świetnie sobie radził w polu; w 1868 r. pokrył Belle (Tweed Water Spanielkę), którą Lord Tweedmouth otrzymał w prezencie od swojego krewnego. Efektem krycia były trzy żółte szczenięta, które stały się fundamentem pod budowę współczesnej rasy. Jeden samczyk z miotu został podarowany najstarszemu synowi lorda, zaś dwa pozostałe zostały w rodzimej psiarni. Wszystkie krycia Nousa i Belli były bardzo starannie planowane – celem nadrzędnym było zachowanie typowej żółtej maści.
W 1890 roku, w celu poprawy zdolności pasji tropienia, hodowca wykorzystał krew Bloodhounda. Szczenięta z tego miotu miały nieco ciemniejszy kolor umaszczenia, były duże i silne, ale za to z problematycznym usposobieniem.

Nie wszystkie szczenięta wyhodowane przez Lorda Tweedmouth były trzymane w dworskiej psiarni. Większa część miotów była rozdawana przyjaciołom lub rodzinie, w związku z czym rasa szybko zdobyła popularność poza Anglią. Przykładowo, najmłodszy syn pierwszego Lorda Tweedmouth, Hon. Archie Marjoribanks, wyjeżdżając do Ameryki do Rocking Chair Ranch w Teksasie, wziął ze sobą jednego psiaka. Pierwszym zarejestrowanym przez amerykański Kennel Club czworonogiem był jednak Lomberdale Blondin należący do p. Roberta Appletona. Miało to miejsce w listopadzie 1920 r.

Lord Tweedmouth zmarł w 1894 r. Starszy syn przejął spuściznę ojca i kontynuował prace hodowlane aż do 1905 roku, kiedy to Guisachan zostało sprzedane Lordowi Portsmouth. Niestety, w tym czasie nie były prowadzone żadne księgi hodowlane włącznie z rejestracjami.

Do 1913 roku psy były rejestrowane pod nazwą złocisty flat coated (gładkowłosy). Z czasem zaczęto nazywać je żółtymi (yellow) lub złocistymi (golden) retrieverami. Obecnie obowiązująca nazwa została ustanowiona w 1920 roku.

 Jakie są golden retrievery?

 Golden Retrievery są psami przyjacielskimi, łagodnymi i wesołymi, które nie sprawiają większych problemów wychowawczych i nadają się nawet dla niedoświadczonego opiekuna. Chętnie wykonują polecenia swojego właściciela – mają ogromną potrzebę przypodobania się i otrzymania pochwały. Golden retrievery kochają dzieci i nigdy nie wyrządzą im krzywdy – nawet jeżeli obecność najmłodszych mocno da się im we znaki. Lubią inną zwierzęta domowe; mogą mieszkać zarówno z psami, kotami, jak i gryzoniami. Największym pragnieniem czworonogów jest przynależenie do rodziny i uczestnictwo we wszystkich domowych czynnościach. Miłość i oddanie Goldenów mogą poruszyć do głębi. Jako psy rodzinne będą ostrzegać, kiedy ktoś obcy zbliży się do ich terytorium, albo stanie przed drzwiami. Głębokie i głośne szczekanie może odstraszyć intruza, niemniej trudno przypinać im łatkę psów stróżujących. Obcy, który wejdzie do domu, zostanie miło przywitany. Brak skłonności do agresji to kolejna cecha rasy. Goldeny kochają wszystkich ludzi.

Jak dbać o golden retrievery?

 BŁYSZCZĄCE ZDROWE OCZY  

 Zdrowe oczy są bystre i błyszczące o ciemnoróżowych spojówkach. U niektórych          
 goldenów dolne powieki z wiekiem opadają, co może prowadzić do podrażnień i stanów
 zapalnych. Okolice oczu przemywamy codziennie zwitkiem waty zmoczonej w wodzie  
 lekko słonej. Przy zaczerwienieniu, zmętnieniu żółtym lub zielonkawym wycieku z oka
 należy skonsultować się z weterynarzem. 

  

CZYSZCZENIE ZĘBÓW
 
 Trzeba codziennie sprawdzać czy w kącikach warg nie gromadzi się błoto i brud. Raz w
 tygodniu myjemy psu zęby miękką szczoteczką masując przy tym dziąsła. Nie należy  
 używać zbyt mocnej i drażniącej dla psa pasty dla ludzi.

ZAPOBIEGANIE KAMIENIOWI NAZĘBNEMU
  
 Jeśli nie czyścimy psu zębów, regularnie odkładający się na nich kamień powoduje     
 nieświeży oddech, drażni dziąsła i prowadzi do stanów zapalnych. Trzeba też dawać do  
 gryzienia goldenowi twarde gryzaki, które znakomicie czyszczą zęby (1 raz na
 tydzień). U goldenów należy stale kontrolować zęby i dziąsła.  

KONTROLA USZU

 Czyszcząc uszy musimy sprawdzać, czy nie ma nadmiaru woszczyny oraz zwracać        
 uwagę na zapach i barwę ucha sygnalizujące stan zapalny oraz obecność ciał obcych,   
 jak nasiona czy kłosy traw.

OBCINANIE PAZURÓW

 Pazury goldenów rzadko wymagają przycinania. Jeśli trzeba to zrobić, dajemy psu       
 komendę siad i obcinamy pazury specjalnym obcinaczem. Zwłaszcza przy czarnych      
 pazurach należy uważać aby nie ciąć zbyt głęboko, bo można naruszyć rdzeń. Zawsze  
 nagradzany psa za spokojne zachowanie.

LINIA CIĘCIA

 Ciemnoróżowy rdzeń pazura jest unerwiony i ukrwiony, co widać tylko na jasnych      
 pazurach, trzeba ciąć tak, aby nie uszkodzić rdzenia.

 MYCIE ŁAP
  
 Błoto często zasycha między poduszkami łap i na obfitym włosie, toteż łapy trzeba myć
 często w chłodnej wodzie, starannie czyszcząc obszar miedzy poduszkami łap. W razie 
 potrzeby używać tylko bardzo delikatnych środków myjących, a po zabiegu łapy          
 starannie suszymy i wycieramy. 

RUTYNOWE CZESANIE

 Do rozczesania łatwo tworzących się na portkach, klatce piersiowej, łapach i brzuchu  
 kołtunów używamy drucianej szczotki, która usuwa tez martwy włos. Kiedy pies         
 linieje w domu jest pełno twardych włosów okrywowych oraz fruwającego podszerstka.
 Przy czesaniu sprawdzamy, czy nie ma w sierści pasożytów, a  na skórze podrażnień.

PIELĘGNACJA SIERŚCI USUWANIE KOŁTUNÓW

 Codzienne szczotkowanie ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania pięknego, lśniącego
 wyglądu sierści goldena. Częstsze kąpiele w sierści psa zmniejszą ilość substancji, na  
 które wielu ludzi reaguje alergią. Znacznie więcej czasu na szczotkowanie trzeba        
 poświęcić kiedy pies linieje.

MASAŻ SKÓRY

 Kiedy pies jest już starannie rozczesany i wyszczotkowany przystępujemy do masażu  
 skóry, który sprawia goldenowi ogromna przyjemność. Używając miękkiej gumowej   
 szczotki masujemy skórę w różnych kierunkach, co stymuluje produkcję naturalnych
 substancji oleistych natłuszczających włos i nadaje mu zdrowy wygląd.

PODWÓJNA SZCZOTKA

 Włosiana szczotka doskonale nadaje się do wstępnego szczotkowania i do układania   
 fryzury. Spilśniony włos rozczesujemy szczotka drucianą, uważając aby nie zadrapać   
 delikatnej skóry.

ROZCZESYWANIE PIÓR

 Pióra na ogonie, portkach, klatce piersiowej i łapach goldena szczotkujemy starannie,
 a następnie dokładnie rozczesujemy grzebieniem, tak aby w sierści nie pozostały żadne
 kołtuny.

STRZYŻENIE ŁAP

 Zbyt długi włos na łapach przycinamy ostrymi nożyczkami wycinając również włos      
 spomiędzy poduszek łap. Łatwiej wtedy utrzymać czystość a nasiona traw nie tak       
 łatwo mogą utkwić w łapie.

NABŁYSZCZANIE SIERŚCI

 Każdą sesję pielęgnacyjną kończymy przecierając sierść czystą sucha irchą. Ten zabieg
 nie tylko usuwa resztki martwego włosa, ale też nadaje sierści niezwykły połysk.        
 Zabiegi pielęgnacyjne kończymy komendą zwolnienia i nagrodą za poprawne
 zachowanie.

KĄPIEL PSA
 1. Kąpiele są niezbędne gdy pies jest brudny i zabłocony, gdy ma chorą sierść lub gdy  
 jego sierść straci połysk. Dla bezpieczeństwa psa na dnie wanny kładziemy matę         
 antypoślizgową. Przytrzymując go zdecydowanie namydlamy psim lub dziecięcym        
 szamponem, a następnie spłukujemy dokładnie ciepłą woda. Szczególnie starannie     
 płuczemy łapy i okolice odbytu.

 2.  Po kąpieli wyciskamy nadmiar wody z sierści i wycieramy dokładnie ręcznikiem,   
 masując energicznie. Pozwalamy psu otrzepać się i suszymy niezbyt gorącą suszarką. 
 Kąpiele na dworze mogą odbywać się tylko wtedy gdy jest bardzo ciepło.  

RYTUAŁ PIELĘGNACJI

 Zwykle psy lubią zabiegi pielęgnacyjne, ale zdarza się, że dominujące samce nie chcą  
 się im poddać. Aby uniknąć tych problemów trzeba wprowadzić codzienny rytuał         
 pielęgnacji, kiedy szczeniak jest mały. Opornym szczeniakom każemy leżeć i unosimy
 w górę ich tylną łapę, co jest typowym gestem poddania się nam psa.

Wychowanie:
 W zasadzie wychowanie go nie przysparza kłopotów, gdyż jest uległy i bardzo zżyty ze swoim panem. Trzeba tylko zachować zdrowy rozsądek i konsekwencję w postępowaniu. Krzyczenie na golden retrievera jest niewybaczalnym błędem.