Pudel duży

                                          Pudel duży

 Historia rasy:

 Słowo pudel w jezyku starogermanskim oznaczało kałużę, we Francji psy tego typu nazywano barbetami ze względu na ich kosmate brody. Z historii tej rasy wyłania się opinia dotycząca pochodzenia z Islandii skąd sprowadzano na Stary Kontynent
średniej wielkości psy zaganiające, krzyżowane następnie z psami myśliwskimi. W ten sposób otrzymywano osobniki o kosmatym włosie, który w związku z pełnionymi funkcjami przez te psy odpowiednio strzyżono. Nieprzypadkowo, w związku z tym faktem, klasyczne strzyżenie pudla najbardziej przypomina dawne przeznaczenie tych zwierząt.

 Pies wykorzystywany dawniej do polowań, głównie na ptactwo wodne, dziś pełni przeważnie funkcje reprezentacyjne. Istnieją pudle, które dobrze nadają się do pracy z chorymi i niepełnosprawnymi ludźmi. Fakt ten pozwala je uznać za rasę nie tylko reprezentacyjną, ale i pomocną w terapii chorych.

W polowaniach ceniono jego zaciętość i upór.

Klasycznie ostrzyżony pudel

 Jaki jest pudel duży?

Pudle są to psy towarzyskie i energiczne. Jest psem o specyficznym charakterze. Jeśli miałabym porównywać do kogoś/czegoś pudla byłby to....człowiek. Zachowanie pudla jest bardzo człowiecze, pudel ma często huśtawki nastrojów, humorki i lubi się obrażać,a nawet buntować czego efektem jest nieposłuszeństwo przez "5 minut". Największą karą dla pudla jest zostanie samemu w domu ,bądź niespanie z właścielem w łóżku. Jest to pies posiadający ogromną inteligencję , przebijającą nawet owczarka niemieckiego,  jest chętny do zabawy i nauki , aktywny o dużym zapotrzebowaniu ruchowym, dobry dla młodzieży , osób dorosłych i starszych jeśli ma się czas na pielęgnację. Pudel jest idealnym psem dla właściciela, który zechce z psem trenować sporty kynalogiczne lub uczęszczać z nim na jakiekolwiek szkolenie.  Ale owa rasa jest także rasą upartą i zawziętą. Jak już mówiłam- pudel to pies, którego można porównać do zachowania człowieka i jeśli sobie coś ubzdura to tak będzie robił, jednakże w przeciwieństwie do psów typu pierwotnego pudel nie jest psem niezależnym, on ma zapotrzebowanie czułości ze strony własciciela i ciągłej pracy z nim, ale jeśli nie chce czegoś zrobić po prostu usiądzie na tyłku i zacznie przednimi łapkami prosić, żeby dać mu dzisiaj wolne! Tak czy siak pudel kocha swojego właściciela ponad życie i zrobi dla niego wszystko, nawet pójdzie z nim na koniec świata..

 

Pielęgnacja szaty, uszu i zębów:

Pudel to pies bardzo wrażliwy i niestety jest psem chorowitym. Łatwo u niego o przeziębienie czy zapalenie nerek jeśli nie nosi w zimie kubraczka ,łatwo również o zapalenie dziąseł , uszu czy zakołtunienie. Jego pielęgnacja jest czasochłonna i pracochłonna i wymaga kilku wydatków. Poczynając od pielęgnacji szaty. Szata pudla idealnie nadaje się dla alergików , posiadają włosy ,nie linieją,ale wymaga jednak dużo pracy. Pudla należy codziennie czesać szczotką twardą i 3 razy w tygodniu szczotką miękką aby zapobiec zakołtunieniu się,a kołtuny po jakimś czasie zaczną psa boleć. Gdybyśmy nie czesali naszych pudelków ich włosy stałyby się z czasem matowe, twarde i nieprzyjemne w dotyku. Skóra pudla jest delikatna , ale mimo to kąpiele muszą być częste ,szczególnie u psów wystawowych ,ponieważ brak kąpieli przez dłuższy czas zrobi z włosów pudla zapadłą,tawrdą,matową gąbkę. Pudla należy kąpać co 16-18 dni ,czyli raz w miesiącu ,szampon musi być  delikatny ,odpowiednio dostosowany do struktury włosa.

 

Strzyżenie: Kolejna rzecz ,która odbywa się w przypadku pudla co 1-3 miesiące. Pudla należy strzyc u groomera lub samemu (jeśli nie mamy psa wystawowego i wystarczy nam domowa fryzurka) ,ale jeśli nie potrafimy tego robić ,to lepiej się do tego nie przymierzać żeby nie zaszkodzić sobie i psu. Z pudlem wystawowym chodzi się do groomera co ok. 1,5 miesiąca , zależnie od fryzury psa zapłacimy od 30zł do nawet 350zł. 

 

 

Uszy: Pudel ma taki sam problem z uszami jak cocker spaniel, łatwo u niego o zapalenie ucha i innych niedogodności odnoście zdrowia związanego z uchem. Pudlom rośnie stale włos, nawet w uchu i trzeba go systematycznie (2 razy w miesiącu) wyrywać pęsetą. Można to robić samemu , u weterynarza lub u psiego fryzjera. Jeśli reguralnie nie będziemy wyrywać naszemu pudlowi włosów z uszu to pojawi się stan zapalny. Oprócz systematycznego " opróżnianiu ucha " należy też codziennie psu wietrzyć uszy (conajmniej 30min. dziennie) i raz w miesiącu wpuszczać specjalne krople do ucha, samoczyszczące. 

 

Zęby i dziąsła: Pudel różni się nieco strukturą jamy ustnej od niejednego rasowego psa. Jego ślina jest specyficzna i zawiera bardzo dużo bakterii szkodliwych dla jego dziąseł. Niektórzy powiedzą ,że szczotkowanie psu zębów jest nienormalne ,ale bez tego możemy psa narazić na wiele paskudnych chorób, od chorób dziąseł po wypadanie zębów we wczesnym wieku i problemem z układem pokarmowym. Pudlom niestety często też śmierdzi z pyszczka ,więc w jego pielęgnacji często nie może zabraknąć specjalnego preparatu dla zdrowej jamy ustnej!  Oprócz preparatu w utrzymaniu zdrowej higieny jamy ustnej u pudla należy szczotkować mu zęby minimalnie 3 razy w tygodniu. Szczoteczka może być normalna- jak dla ludzi, ale zaleca się wybór specjalnej psiej szczoteczki , która jest zbudowana tak by idealnie wyczyścić zęby i nie doprowadzić do powstania kamienia nazębnego, pasta jednak nie może być ludzka, ponieważ ludzka pasta zawiera szkodliwy chlor i można nieźle psiaka otruć. 

 

  Wychowanie:

 Pudel nie musi być szkolony, wystarczy mu samo wychowanie. Ła­two poddaje się układaniu, pod warunkiem że nie będziemy działać wbrew jego instynktom. Wystarczy nauczyć go przebywania na wy­znaczonym dla niego miejscu i wykonywania rozkazów. Powinien słuchać wszystkich dorosłych domowników, z dziećmi zaś uczestni­czyć we wspólnych zabawach. Należy wcześnie oswoić go ze smyczą i obrożą, by po szczepieniach ochronnych rozpocząć wyprowadzanie na dwór. Do piątego miesiąca trzeba zaznajomić go z otoczeniem, potem wystarczy tylko bieżąco egzekwować dyscyplinę. W czasie pra­cy z nim należy zachować delikatność, cierpliwość, wyrozumiałość oraz być konsekwentnym i stanowczym. W stosunku do tego psa nie ma potrzeby stosować przymusu fizycznego. Niektóre egzemplarze mogą mieć skłonność do kłusowania, dlatego w czasie wychowywa­nia należy wyprowadzać go na łąki i do lasu, by stwierdzić, czy ta przypadłość dotyczy naszego psa. Jeśli stwierdzimy, że lubi gonić za zwierzyną, wówczas tępimy ten nawyk. W takim przypadku należy przystąpić do szkolenia w zakresie posłuszeństwa. Musimy nauczyć go chodzenia przy nodze, pozostawania i przychodzenia na zawoła­nie, wówczas rozkaz „noga” zastopuje każda próbę pogoni za innym zwierzęciem.